Mamy kod DNA który pomaga nam przetrwać w kosmosie.
W naszym DNA odkryto kod który produkuje białko chroniące nas przez wpływem braku grawitacji. Prawdopodobnie jest to przypadek. A jeśli nie? Czy oznacza to, że ten kod był kiedyś naszym przodkom potrzebny? Jeśli tak, to raczej nie na Ziemi.
Białko modyfikujące SUMO pomaga komórkom dostosować się do stresów wynikających z mikrograwitacji. Ta obserwacja może mieć znaczenie dla utrzymania zdrowia astronautów podczas przyszłych misji kosmicznych. Warunki mikrograwitacyjne w kosmosie wywołują unikalne odpowiedzi stresowe w komórkach, a SUMO odgrywa kluczową rolę w adaptacji komórek do symulowanej mikrograwitacji. W warunkach normalnej grawitacji SUMO pomaga komórkom radzić sobie ze stresem i bierze udział w różnych procesach komórkowych, takich jak naprawa uszkodzeń DNA, regulacja cytoszkieletu, podział komórkowy i przemiana białek. To pierwszy raz, gdy zidentyfikowano rolę SUMO w odpowiedzi komórek na mikrograwitację.
A przy okazji tekst science-fiction, luźno obok tego tematu.
𝐖𝐲𝐣𝐚𝐬́𝐧𝐢𝐞𝐧𝐢𝐞 𝐟𝐞𝐧𝐨𝐦𝐞𝐧𝐮 𝐤𝐫𝐨́𝐥𝐞𝐰𝐧𝐲 𝐳𝐚𝐤𝐥𝐞̨𝐭𝐞𝐣 𝐰 𝐳̇𝐚𝐛𝐞̨ 𝐧𝐚 𝐩𝐨𝐝𝐬𝐭𝐚𝐰𝐢𝐞 𝐬𝐳𝐲𝐛𝐤𝐨 𝐮𝐜𝐳𝐚̨𝐜𝐲𝐜𝐡 𝐬𝐢𝐞̨ 𝐬𝐢𝐞𝐜𝐢 𝐞𝐩𝐢𝐠𝐞𝐧𝐞𝐭𝐲𝐜𝐳𝐧𝐲𝐜𝐡 𝐨 𝐫𝐝𝐳𝐞𝐧𝐢𝐮 𝐃𝐍𝐀
Przez długi czas nie była wyjaśniona kwestia karania nieposłusznych członków rasy ludzkiej przemianami biotechnologicznymi jak zamiana w żabę, owada, smoka. O ile to, że przybysze z kosmosu mają możliwość dowolnej, szybkiej przemiany w cokolwiek, przyjmowaliśmy za naturalne, to nie znaliśmy mechanizmu takich zmian u osobników naszego gatunku.
Okazało się że sieć epigenetyczna operująca, w długim okresie, jak sieć neuronalna ucząca się z zachowań organizmu. może nie tylko zmieniać to w jaki sposób działa DNA, ale i go szybko modyfikować. Warunkiem było wprowadzenie mechanizmów edycji pochodzących od bakterii i dodatkowej pamięci pozwalającej na cofanie zmian w razie potrzeby.
Co znaczyło że książę musiał żabę naprawdę pokochać. Czyli dostrzec jej zachowany potencjał i odblokować stary kod poprzez wytworzenie umysłem narzędzia zmiany jej kodu wg własnych wyobrażeń. Przekazując je następnie zestaw narzędzi w ślinie, podczas pocałunku.
Po pocałunku, komórki skóry księcia i żaby zaczęły wymieniać informacje genetyczne, w wyniku czego kod DNA żaby uległ modyfikacji. Sieć epigenetyczna, w oparciu o te nowe informacje, dokonała szybkich przemian w organizmie żaby, odblokowując jej pierwotną postać - królewny. W ten sposób, książę uruchomił proces regeneracji kodu genetycznego królewny, który był ukryty w zaklęciu. Sieć epigenetyczna, za pomocą edytowanych genów, zaczęła odtwarzać pierwotny stan królewny i stopniowo przywracać jej formę ludzką.
Fenomen ten jest możliwy dzięki skomplikowanej sieci, która na bieżąco przetwarza informacje genetyczne i dokonuje zmian w organizmie. Sieć ta jest w stanie szybko dostosować kod DNA do nowych warunków, dzięki czemu organizm może przetrwać w różnych środowiskach. Jednocześnie, dzięki dodatkowej pamięci i mechanizmom edycji, sieć epigenetyczna jest w stanie cofać zmiany i przywracać pierwotny stan organizmu.
Podsumowując, fenomen królewny zaklętej w żabę jest możliwy dzięki skomplikowanej sieci epigenetycznej, która umożliwia szybką modyfikację kodu DNA i regenerację organizmu. To, co wydawało się magią i niemożliwe do wyjaśnienia, okazało się być złożonym procesem biologicznym, który został odkryty dzięki zaawansowanej technologii badawczej i wiedzy o funkcjonowaniu sieci epigenetycznej.
I ŻYLI DŁUGO I SZCZĘŚLIWIE
KONIEC
(Pierwszą połowę napisał człowiek, drugą ChatGPT 3.5)
